5 marca 1940 r. tajna uchwała Biura Politycznego KC WKP(b)
5 marca 1940 r. roku Biuro Polityczne KC WKP(b) podjęło tajną decyzję, zatwierdzającą notatkę Ławrientija Berii do Józefa Stalina, uznając za zasadne zamordowanie polskich jeńców wojennych zgrupowanych w obozach specjalnych i więzieniach na terenie Zachodniej Ukrainy i Białorusi.
Mordując polskich oficerów i policjantów władze Związku Radzieckiego unicestwiały kierownicze warstwy społeczeństwa polskiego. Szeregi oficerów września składały się bowiem w ponad połowie z rezerwistów. W znacznej części byli to: nauczyciele, inżynierowie, lekarze, prawnicy, duchowni, dziennikarze, pisarze, poeci, działacze społeczni, politycy, profesorowie i docenci wyższych uczelni, naukowcy o światowej sławie – przedstawiciele polskiej inteligencji wezwani do obrony ojczyzny.Byli to żołnierze i rezerwiści zahartowani w bojach o Niepodległą. Swoją służbę Polsce realizowali od czasu służby w armiach trzech zaborców, walcząc pod wodzą gen. Józefa Hallera i marszałka Józefa Piłsudskiego. To oni stając w polu w 1920 r. przerwali pochód rewolucji na Zachód. O tym kim byli i jakie znacznie ich postawa miała zarówno dla Polski jak i całej Europy, świadczą listy do Bliskich, powierzone przez Rodziny opiece Muzeum Katyńskiego. Ich oczami możemy zobaczyć z czym się mierzyli, co oznaczał system, który widzieli: rabunki, gwałty, mordy, pożogę, strach i rozpacz ludności cywilnej. To im Polska, Europa zawdzięcza, iż nie zaznała drugiego najazdu „Dżingis Hana”.